Dag 3: another day at the brommer

Dag 3 start zoals de andere dagen. Langzaam aan een beetje wakker worden tijdens het ontbijt op het strand. Vandaag staat Koh ma en ao srithanu op het programma. Beiden zijn eilandjes die middels een zandpad in de zee met elkaar verbonden zijn. Op de brommer dus maar weer. We rijden wederom in colonne achter elkaar aan, Rick en Amanda voorop en de rest volgt op gepaste afstand. Gepaste afstand aangezien de wegen verraderlijk kunnen zijn met steentjes, zand of vallende kokosnoten. En toch gaat het mis! Op een zandpad, gelukkig met gematigde snelheid, weet coureur Jelle een steen niet te ontwijken, raakt uit balans en maakt een smakkerd, samen met zijn brommer vriendinnetje Anne. Anne, wel gewend aan een paard dat rare sprongen maakt, wist nog net op tijd eraf te springen en hield minimale schade over. Jelle ving de klap subtiel op met zijn linkerknie, die werd later dus wat stijfjes, maar het viel gelukkig allemaal mee. We vervolgden onze weg naar Ko Ma, en niet veel later kwamen we aan bij dit winderige strandje. Louie, Janna en Rick pakten hun snorkels en gingen op verkenningstocht. Visjes kijken! Het visjes kijken werd al snel gewijzigd naar Cliff jumping, dat is immers veel spannender. Inclusief salto's en andere schoonspring taferelen. De oeh's en ah's vlogen je om de oren. We vervolgden onze weg om 'even' wat te gaan eten. Even... We zochten een restaurantje op het welbekende TripAdvisor, 5 sterren maar liefst. Amanda navigeerde ons er naartoe. Na wederom 2x voorbij gereden te zijn kwamen we bij een klein barretje, lage tafels, geen stoelen! Wisten we dit wel zeker? De eigenaresse pakte snel wat kussens voor op de vloer, schudde die een beetje uit en we mochten plaatsnemen. De stof dwarrelde nog in het rond toen ze de bestelling op nam. Wij vroegen ons nog af waar ze ons eten ging klaarmaken want in het kleine schuurtje stond allen een gasfles en een pitje met een wok! Zelf je drinken pakken luidde het advies, want mevrouw moest koken nu. We kregen ondertussen een spelletje om onszelf te vermaken maar na 30 minuten werd sloeg de verveling toe, en was elke bouwvakker van het naastgelegen nieuwbouw pand al bekritiseerd en het wachten duurde voort.. 30 minuten, 60 minuten.. Dus dan word het natuurlijk melig! Mevrouw had gezegd dat we zelf wel achter de bar mochten, en aangezien de muziek niet om aan te horen was, werd dit wel heel letterlijk genomen. Binnen een mum van tijd was het Thaise Hippie bar/restaurantje dan ook omgetoverd tot Hollandse meezingers inclusief 'una paloma blanca' en 'breezer annanas'. De ene dansact na de andere volgde gevold door polonaise. De eigenaar kwam ondertussen uit de keuken en zag hun bar omgetoverd tot Nederlandse kroeg met een stel gekke dansende en zingende Nederlanders. Och och och. Het eten smaakte overigens fantastisch en dat voor een habbekrats. Omgerekend niet veel meer dan 30 euro voor 12 man. Het lange wachten had wel de planning iets in de we geschopt. Ao srithanu hebben we dus maar overgeslagen en na een korte stop op een ander klein strandje zijn we huiswaarts gekeerd. Maar niet voordat we even bij de plaatselijke ijsbar gestopt zijn voor een zelfgemaakt ijsje met bakkie koffie na. Heerlijk! Vervolgens via de welbekende nightmarket (die eigenlijk voor de avond op het programma stond) teruggelopen naar de scooters en teruggereden naar ons mooie en lekkere Milky Bay! De avond brachten we op de vertrouwde manier door: biefstukken, halve kippen en inktvis van de grill. Ome Jan heeft alvast de groentesoep voor de zondag uitgelegd en besproken dus die staat morgen op het menu. Dan is het immers zondag en daar hoort een groentesoepje bij.
Zondag doen we het iets rustiger aan dus geen verslag. Voor nu slaap lekker allemaal!