Dag 8,9: Koh Tao en het afscheid

Dag 8 worden we wakker en ontbijten we bij Khun Noo, ons vaste ontbijt adresje op dit eiland. De avond ervoor hebben we wederom een etappe afgelegd om vervolgens bij de plaatselijke Italiaan te eten. Zoals gezegd, dit moest de beste Italiaan van het eiland zijn. Met zere kuiten komen we aan in dit iets wat afgelegen restaurantje, iets waar we ondertussen patent op lijken te hebben. De eigenaar, een Italiaan die 12 jaar geleden hier is komen wonen, begroet ons met veel te heeze stem met 'Bonne Seraaaaaah’. Goedenavond. De wijze waarop deze beste meneer het uitsprak werkte al snel verlammend op onze lachspieren. Dit werd natuurlijk alleen maar erger toen deze Italiaan de volledig in het Italiaans geschreven menukaart ging vertalen. Inclusief uitleg bij Spaghetti en Carpaccio. Jenny duikte weg achter mijn rug aangezien ze haar lachen niet meer kon bedwingen bij het woord 'Carrapaccioooooooooo’. Enfin, een goed half uur later was de ietwat langdradige eigenaar uitverteld over de menukaart om vervolgens allereerst het drinken op te nemen, de volgende ronde de Antipastiiiiiiiiiiih en vervolgens de 'Secundooooooh’. Dit gebeurde op een manier zoals een arts aan een ziekenhuisbed de diagnose noteert. Met schrijfblok, iets te hoog vastgehouden en brilletje op de neus. Wederom twintig minuten verder, loze tijd waar een Urker weinig geduld voor heeft wanneer er gegeten moet worden. Het eten smaakte overigens goed en allemaal vers bereid. Met volle buikjes en pijn in de lachspieren keerden we huiswaarts.

Zoals gezegd, die ochtend van dag 8 bespraken we bij Khun Noo de plannen voor de dag. Laten we maar eens het eiland verkennen per brommer luidde de uitkomst We huurden wederom 6 brommers en vonden het vreemd dat er van die gekke banden onder zaten. Expert Louwe Geert wist te melden dat dit crossbanden waren. Iets wat verbijsterd reden we weg en al snel snapten we waarom: we moesten door de bergen, via zandpaatjes om vervolgens bij een prachtig strandje uit te komen. Natuurlijk waren we verdwaald maar een vriendelijk, doch zeer verbaasde Thai wees ons de weg. We kwamen namelijk aanrijden vanuit een zandweggetje uit de bergen wat voor bergwandelaars bedoeld was. Wij deden dit keurig met de brommer. Desalniettemin kwamen we aan bij een prachtig strand inclusief strandbedden voor de hotelgasten en luxe restaurant. De ligbedden en strandbar waren al snel ons eigendom, het personeel vond het prima. Aan de bar lachten we ons kapot om een dikke Duitser en zijn vrouw die probeerden een kano in te stappen en om een veel te professionele snorkelaar die zijn vriendin veel te lang alleen liet wachten op het strand want uiteindelijk uitbrak in tranen. Kampioen in leedvermaak zal ik maar zeggen. Het mooie van dit strand was overigens de onderwaterwereld. Prachtig koraal gevuld met de gekste visjes. Louie en ik stappen zelfs nog in de kano om naar het befaamde Shark island te peddelen. We zijn het eiland rondgesnorkelt en hebben een haaitje weten te spotten maar verder was het wederom heel veel koraal en mooie visjes. Rebecca stuurt ondertussen op de app dat we naar Au Leuk moeten om te snorkelen. Laat dit strandje nou net aan de andere kant van de rots liggen. Aangezien we het brommeren hier niet zo'n succes vonden besloten we om te zwemmen. Een klein kwartiertje verder dartelden we daar rond om een nog mooier stuk koraal te spotten, inclusief Barracuda, tijger vissen en wederom een haaitje. De weg terug bleek echter iets lastiger zwemmen door de stroming. Compleet uitgeput komen Rick, Amanda, Louie en ik dus weer aan bij de rest van de groep. Nou ja, alleen Janna en Tjerkje nog aangezien we iets te lang weg bleven. De weg terug verliep wonderwel zonder kleerscheuren. De hoogtes waren zo steil dat sommige brommers gewoon niet naar boven kwamen en gedrukt moesten worden. Weer een ervaring rijker knappen we ons op voor de laatste avond samen. We eten deze keer wat dichter in de buurt bij Blue Water, een trendy tent waar we ook al af en toe een bakkie hebben gedronken. Wederom erg goed eten en met volle buikjes vallen de oogjes al snel dicht.

De volgende dag staat in het teken van het afscheid van Louwe Geert, Janna, Rick en Jelle. Die keren terug naar de bult terwijl wij ons opmaken voor de laatste bestemming van onze reis: Koh Samui. De ochtend genieten we nog volop van ons eigen strandje bij Beachclub Maya. Een strandtent die pas om 11 uur open gaat maar waar wij om 9.30 de hele tent al opgestart hebben. De ligbedden stallen we uit, voorzien we van kussens en parasols en hoppatee. Om 11 uur arriveert de eigenaar die tot zijn grote verbazing de hele tent al uitgestalt ziet en vol met klanten, die smachtend wachten op hun eerste drankje. Tegen die tijd hebben wij de overige gasten al vermaakt met Yoga shows en dansacts vanuit het water waar we met zun allen aan deelnemen. Behalve Louie! Die is in de palmboom geklommen en bekijkt het vanuit hoge hoogte. 13:00 uur: we checken uit en lunchen voor de laatste keer gezamenlijk bij Blue Water om vervolgens onze wegen te scheiden. We knuffelen nog wat een zwaaien af. Jelle, je bent officieel lid van ons vakantie clubje en je bent een welkome aanvulling met je droge humor. We rekenen volgend jaar dus ook weer op jouw gezelschap ;) Gescheiden vervolgens we onze wegen. Wij naar Koh Samui. Zij naar de bult. Kap Kun Kap Koh Tao! Op naar Samui!